நாம் ஏன் இன்றும் இந்துக்களாக இருக்கிறோம் என்று சிந்தித்துப் பார்த்தால், நமது பண்டைய கடந்த காலத்துடன் துண்டிக்கப்படாத தொடர்பையும் தொடர்ச்சியையும் அனுபவித்து வருகிறோம் – இது போன்ற பெரிய மனிதர்களால்தான் காலனித்துவ காலத்தில் மொத்த கலாச்சாரமயமாக்கல் மற்றும் ஆன்மீக மரபுகளின் இழப்பு ஆகியவற்றிலிருந்து நம்மைத் தடுத்து நிறுத்தியது
இந்து சமுதாயத்தில் முக்கியமான சீர்திருத்தங்களைச் செயல்படுத்தி, இந்துக்கள் மத்தியில் அவர்களின் பாரம்பரியத்தில் நம்பிக்கையை ஊட்டி, மற்ற மதங்களுக்கு மாறுவதைத் தடுக்கும் வகையில், ஹிந்து சீர்திருத்தவாதிகள் மற்றும் சுவாமி தயானந்தா, சுவாமி விவேகானந்தர் மற்றும் பிறரைப் பற்றி பல இந்துக்கள் கேள்விப்பட்டிருப்பார்கள். காலனித்துவ ஆட்சியின் 19 ஆம் மற்றும் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில். குறைவான பிரபலமான, ஆனால் அறியப்படுவதற்கும் நினைவுகூரப்படுவதற்கும் தகுதியான மற்ற சமமான பெரிய நபர்கள் உள்ளனர். அவர்களில் ஆறுமுக நாவலர் (1822 – 1879) நவீன தமிழ் உரைநடையின் “தந்தை” என்று கருதப்படுகிறார் மற்றும் ஈழத்தில் (இலங்கை) இந்து விதியின் சிற்பி ஆவார்.
ஆறுமுக 1822 ஆம் ஆண்டு யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டில் உள்ள நல்லூரில் தந்தை கந்தர் பிள்ளைக்கும் தாய் சிவகாமிக்கும் மகனாகப் பிறந்தார். கந்தர் பிள்ளை ஒரு தமிழ்க் கவிஞராக இருந்ததால், இளம் வயதிலேயே தமிழ் இலக்கியத்தில் மிகுந்த புலமை பெற்றார். இந்த நேரத்தில் பிரிட்டிஷ் ஆட்சி ஏற்கனவே இப்பகுதியில் நன்கு நிறுவப்பட்டது மற்றும் பல குடும்பங்களைச் சேர்ந்த பல சிறுவர்களைப் போலவே, அவர் ஆங்கிலம் கற்க ஒரு கிறிஸ்தவ மிஷன் பள்ளியில் சேர்க்கப்பட்டார்.
மிஷனரி பள்ளியில் பள்ளிப் படிப்பை முடித்த பிறகு, தமிழ் மற்றும் ஆங்கில ஆசிரியராகப் பள்ளியில் தொடரும்படி கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டார், அதை அவர் ஏற்றுக்கொண்டார். சிறிது நேரம் கழித்து, பள்ளி முதல்வர் பீட்டர் பெர்சிவல் பைபிள் மற்றும் கிறிஸ்தவ பிரார்த்தனைகளை தமிழில் மொழிபெயர்க்கும் பணியில் அவரது உதவியாளர்களில் ஒருவராக அவரை இணைத்துக் கொண்டார். 1840 முதல் 1848 வரை இப்பணியில் ஈடுபட்டார்.அவரது பதவிக்காலத்தின் முடிவில் பைபிளையும், கிறிஸ்தவக் கோட்பாட்டையும் நன்கு அறிந்திருந்தார்.
இதற்கிடையில் இந்து மதத்தின் மீதான கிறிஸ்தவ மிஷனரிகளின் தாக்குதல்கள் தீவிரமடைந்தன. மாறாக, கிறிஸ்தவர்களுக்கு எதிரான விவாதங்களும் இந்துத் தமிழர்களால் தூண்டிவிடப்பட்டன. அதுவரை, நாவலர் இந்த முழு நாடகத்திலும் தீவிரமாகப் பங்கேற்பதை விட ஊமைப் பார்வையாளனாகவே இருந்தார். ஆனால் இது விரைவில் மாறவிருந்தது. அவரது சொந்த ஒப்புதலின் படி, அவர் மிஷன் பள்ளியில் இருந்தபோது, அவர் பைபிளைப் படித்தார் மற்றும் அதன் கோட்பாட்டின் மீது சிறிது காலம் அனுதாபம் கொண்டிருந்தார், ஆனால் இறுதியில் தனது சொந்த பாரம்பரியத்திற்கு ஆதரவாக அதை நிராகரித்தார். இது அவர் ஒரு குறுகிய மனப்பான்மை கொண்ட மதவெறியர் மட்டுமல்ல, அவர் தனது எதிரிகளின் கருத்துக்களைக் கருத்துரைக்கும் முன் அவற்றை முழுமையாக ஆராயும் அறிவார்ந்த நேர்மையைக் கொண்டிருந்தார்.
அவர் அவர்களுடன் இணைந்திருந்த காலகட்டத்தில், அவர் அவர்களின் வழிகளையும் கிறிஸ்தவ மதத்தின் கொள்கைகளையும் அதன் அனைத்து விவரங்களிலும் கற்றுக்கொண்டது மட்டுமல்லாமல், அவர்கள் தனது சொந்த மதத்திற்கு இழைக்கும் தீங்குகளை மிகுந்த வருத்தத்துடன் கவனித்து வந்தார். ஆறுமுக நாவலர் தனது நாட்டு மக்களில் பெரும் எண்ணிக்கையிலான கிறிஸ்தவ மதத்தைத் தழுவியதைக் கண்டறிந்தார், ஆனால் அவர்கள் மீது ஏற்படுத்தப்பட்ட சில விரும்பத்தகாத தாக்கங்கள் காரணமாக. மிஷனரிகளுடன் சில வருடங்கள் தொடர்பு கொண்ட பிறகு, அவர்களிடமிருந்து தன்னைப் பிரித்து, தனது நாட்டு மக்களின் முன்னேற்றத்திற்காக பாடுபட வேண்டிய நேரம் இது என்று அவர் நினைத்தார். அவரது நாடு யாழ்ப்பாணம் என்ற சிறிய தீவு அல்ல. தமிழ் மொழியும் தமிழ் சமயமும் – சைவ சித்தாந்தமும் நிலவிய பூமி அது. .
1842 செப்டம்பரில், யாழ்ப்பாணத்தில் உள்ள சைவக் கோவிலில் உள்ள மடாலயத்தில் 200க்கும் மேற்பட்ட இந்துக்கள் ஒன்று கூடினர், அங்கு வேத மற்றும் ஆகம பள்ளியை நிறுவவும், முடிந்தால் ஒரு அச்சகம் வாங்கவும் முடிவு செய்யப்பட்டது, கல்விப் பொருட்கள் மற்றும் துண்டுப்பிரசுரங்களை வெளியிடுவதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்கிறது. இந்து மதப் பிரச்சாரம். நாவலர் இந்த முயற்சிகளில் ஒரு பகுதியாக இருந்தார் என்பதை எமக்குக் கிடைத்துள்ள சான்றுகள் தெரிவிக்கின்றன, எனவே இது ஒரு இந்து மறுமலர்ச்சியாளர் என்ற அவரது புதிய தொடக்கத்தின் ஒரு பகுதியாக கருதப்படலாம்
மிஷனரித் தாக்குதல்களுக்கு எதிராக ஷைவ நிலைப்பாட்டைக் காத்து மார்னிங் ஸ்டாருக்கு (கிறிஸ்தவ மிஷனரிகளால் நடத்தப்படும் இருமொழி மாதாந்திரம்) கடிதங்களை எழுதத் தொடங்கினார் , இதில் அவரது முதன்மை அணுகுமுறை பைபிளில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள சடங்குகளுக்கும் சைவ சடங்குகளுக்கும் இடையே உள்ள ஒற்றுமைகளை வரையவும் மற்றும் மிஷனரிகளிடம் கேட்கவும் இருந்தது. பல ஒற்றுமைகள் இருந்தும் சைவ சடங்குகள் மட்டும் எப்படி தவறாக இருக்க முடியும். 1848 இல் பீட்டர் பெர்சிவலின் கீழ் வேலை செய்வதை விட்டுவிட்டு இந்து மதத்தைப் பாதுகாக்கும் பணியில் முழு நேரமும் ஈடுபட்டார். இந்த நேரத்தில் அவர் ஆங்கிலம் மற்றும் தமிழ் தவிர சமஸ்கிருதத்திலும் தேர்ச்சி பெற்றிருந்தார், ஏனெனில் பண்டைய இந்து நூல்களை முழுமையாகப் படிக்க அவர் அவ்வாறு செய்ய வேண்டும்.
அவர் தனது சுய-திணிக்கப்பட்ட பணிக்காக முழுமையாகத் தயாராக இருந்தார், போதிய அறிவின்றி மக்கள் கிறிஸ்தவர்களாக மாறுவதைத் தடுப்பதில் அவர் தனது இதயத்தை அமைத்தார். நாவலர் தான் நினைத்த பொருளை அடைய சைவ சித்தாந்தத்தை உபதேசிக்க ஆரம்பித்தார். மிஷனரிகளின் பயிற்றுவிக்கப்பட்ட சொற்பொழிவைக் கேட்டுப் பழகிய அவர், நாளடைவில், பொதுப் பேச்சுக் கலையில் ஒரு சிறந்த மாஸ்டர் ஆனார், குறிப்பாக அவர் பைபிளின் குறைபாடுகளைத் தொடும் போதெல்லாம் அவரது விரிவுரைகள் பயனுள்ளதாக இருந்தன. அவர் மிஷனரிகளின் கீழ் பணிபுரிந்தபோது அவரது கடமைகளில் ஒன்று, அவர்களின் புனித நூல்களை தமிழில் மொழிபெயர்ப்பது, இந்த வாய்ப்பு அவருக்கு ஒவ்வொரு பகுதியையும் கவனமாகப் படிக்கவும், தனது சொந்த மதக் கோட்பாடுகளுடன் குறிப்புகளை ஒப்பிட்டுப் பார்க்கவும் மற்றும் அவர் கருதும் அனைத்தையும் எழுதவும் அவருக்கு எல்லா வசதிகளையும் அளித்தது. அந்த பெரிய அமைப்பில் குறைபாடு உள்ளது.
1846 ஆம் ஆண்டில் அவர் இரவு மற்றும் அதிகாலையில் ஷைவ வகுப்புகளை கற்பிக்கத் தொடங்கினார் மற்றும் மதமாற்றங்களை வெற்றிகரமாகத் தடுத்தார். 1848 ஆம் ஆண்டில் வண்ணார்பண்ணையில் “ஷைவப்பிரகாச வித்யாசாலா” (ஷைவ மகிமையின் பள்ளி) என்று அழைக்கப்படும் ஒரு பள்ளியை அவர் நிறுவினார் மற்றும் அதிக சம்பளம் வழங்கப்பட்ட போதிலும் விரைவில் பெர்சிவலை விட்டு வெளியேறினார். அவர் திருமணம் செய்து கொள்வதில்லை என்றும், இந்து மதத்தைப் பாதுகாப்பதற்கும் மேம்படுத்துவதற்கும் தன்னை முழுநேரமும் அர்ப்பணிப்பதாகவும் முடிவு செய்திருந்தார்.
அவர் நிறுவிய பள்ளி, அவர் படித்த புராட்டஸ்டன்ட் பள்ளியின் மாதிரியாக இருந்தது, ஏனெனில் அவர் தமிழர்களைத் தண்டிக்கும் மற்றும் அவர்களின் சொந்த பாரம்பரியத்திற்கு அவர்களை எழுப்புவதற்கான சிவன் வழி என்று அவர் கண்ட மிஷனரி தாக்குதலை எதிர்கொள்ள பாரம்பரிய தமிழ் பள்ளிகள் போதுமானதாக இல்லை என்று உணர்ந்தார். 1849 ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம், சதாசிவப்பிள்ளை என்ற முன்னாள் மாணவருடன் சென்னைக்கு (அப்போது மெட்ராஸ் என்று அழைக்கப்பட்டது) ஒரு அச்சகம் வாங்கப் புறப்பட்டார், வழியில் அவர் சைவ மரபுவழித் தலைவர்கள் பலரைச் சந்தித்தார். “நாவலர்” (கற்றது) என்ற பட்டப்பெயர் அவர் இன்றுவரை அறியப்படுகிறது.
1850 வாக்கில் அவர் அச்சகத்தை நிறுவி சமய நூல்களையும் சைவப் பள்ளி மாணவர்களுக்காக பால பாடம் (குழந்தைகளுக்கான பாடங்கள்) போன்ற நூல்களையும் வெளியிடத் தொடங்கினார். தேவி மற்றும் முருகனை நோக்கிய பல பக்தி கவிதைகளையும் அவர் வெளியிட்டார், ஆனால் அவரது முதல் முக்கிய வெளியீடு சேக்கிலாரின் “பெரிய புராணம்” உரைநடை பதிப்பாகும், இது 12 ஆம் நூற்றாண்டின் 63 இந்து துறவிகளின் வாழ்க்கை மற்றும் அவர்களின் செயல்கள் பற்றிய கவிதைக் கணக்கு.
அவர் பல பிற படைப்புகளை வெளியிட்டார், அவை இங்கே பெயரிடுவதற்கு அதிகமாக இருக்கும், ஆனால் கிறிஸ்தவ மிஷனரிகளால் வெளியிடப்பட்ட ஹிந்து எதிர்ப்புக் கருத்துகளை மறுதலிக்க அச்சகத்தைப் பயன்படுத்தினார். 1854 இல் வெளியிடப்பட்ட அவரது “ஷைவ-தூசனா-பரிஹாரா” (ஷைவத்தின் துஷ்பிரயோகம் ஒழிப்பு) இது சம்பந்தமாக மிக முக்கியமான வேலை. அவர் தொடர்ந்து அச்சகத்தைப் பயன்படுத்தினார் மற்றும் அற்புதமான விகிதத்தைப் பெற்றார் என்று சொன்னால் போதுமானது. இலக்கிய தயாரிப்பு. அவர் தனது 57 ஆண்டுகால குறுகிய வாழ்நாளில் கிட்டத்தட்ட 97 தமிழ்ப் படைப்புகளை வெளியிட்டார், அவற்றில் 23 அவரது சொந்தப் படைப்புகள், சில விளக்கங்கள், மற்றவை இலக்கணம், இறையியல் மற்றும் தமிழர்கள் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று அவர் நினைத்த புத்தகங்களின் பதிப்புகள்.
அவரது பிற்காலங்களில், அவர் சைவ மறுமலர்ச்சிக்காக தொடர்ந்து பணியாற்றினார் மற்றும் 1865 ஆம் ஆண்டில் தமிழ்நாட்டின் சிதம்பரத்தில் மற்றொரு பள்ளியை நிறுவினார், அது இன்றுவரை உள்ளது. அவர் மிஷனரிகளுக்கு எதிரான நிலைப்பாட்டிற்கு மிகவும் பிரபலமானவர் என்றாலும், அவரது பணி இந்துக்களிடையே அவர் கண்ட நெறிமுறையற்ற நடைமுறைகளுக்கு எதிராகவும் இருந்தது, இது ஆகமங்களின் போதனைகளுக்கு எதிரானது என்று அவர் உணர்ந்தார். இந்தச் சீர்திருத்த நடவடிக்கைகளின் காரணமாக சில இந்துக்கள் மத்தியில் கணிசமான எதிர்ப்பையும் அவர் எதிர்கொண்டார், அவர்கள் தங்கள் நடைமுறைகளையும் வாழ்க்கை முறைகளையும் சீர்திருத்த அவர் முயற்சிகளை விரும்பவில்லை.
எளிமையாகச் சொல்வதானால், ஆறுமுக நாவலர் தமிழர்களிடையே விழிப்புணர்வை உருவாக்கி, நவீன தமிழ் உரைநடைக்கான தரத்தை அமைத்தார், சுவாமி தயானந்தரும் அவரது ஆரிய சமாஜும் வட இந்தியாவில் மதமாற்றத்தைத் தடுப்பதில் சாதித்ததை, ஆறுமுக நாவலர் இன்றைய தமிழகத்திலும் ஈழத்திலும் சாதித்தார். பிரிட்டிஷ் காலனிய ஏகாதிபத்தியம் மற்றும் கிறிஸ்தவ மிஷனரிகளின் தாக்குதலின் கீழ் தமிழர்கள் தங்கள் மத அடையாளத்தையும் கலாச்சாரத்தையும் இழக்காமல், இன்னும் பல ஆண்டுகளாக தங்கள் கலாச்சார, மொழி மற்றும் மத அடையாளத்தை அப்படியே வைத்திருந்ததற்கு அவரைப் போன்ற முன்னோடிகளுக்கு நன்றி.
இக் கட்டுரை தமிழில் மொழிபெயர்க்கபட்டது
