இவரின் பிறந்தநாள் (26.02.1802) இன்று .இவர் பிரான்ஸ் நாட்டின் மிகபிரபலமான Notre-Dame de Paris என்ற நாவலை எழுதியவர் .
பிரான்சில் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு காதலை மையமாக கொண்ட கலாச்சாரக்காலத்தில் ஒரு முக்கிய இலக்கிய நபர் விக்டர் மேரி ஹ்யூகோ ஆவார். அவர் ஒரு சிறந்த பிரெஞ்சு நாவலாசிரியர், கவிஞர், நாடக ஆசிரியர் மற்றும் கட்டுரையாளர் ஆவார். இலக்கிய உலகில் முதலில் அவருக்குப் புகழைப் பெற்றுத் தந்தது அவரது கவிதைகள்தான், பின்னர் அவரது நாவல்கள் மற்றும் நாடகங்கள் அவருக்கு அங்கீகாரத்தைக் கொண்டு வந்தன. அவரது குறிப்பிடத்தக்க படைப்புகளில் லெஸ் கான்டெம்லேஷன்ஸ்(Les Contemplations) , லெஸ் மிசரபிள்ஸ்( Les Misérables) மற்றும் நோட்ரே-டேம் டி பாரிஸ் (Notre-Dame de Paris )ஆகியவை அடங்கும் .
பிப்ரவரி 26, 1802 இல், பிரான்சின் பெசன்கானில் பிறந்த ஹ்யூகோ, நெப்போலியன் இராணுவ அதிகாரியான ஜோசப் லியோபோல்ட் சிகிஸ்பர்ட் ஹ்யூகோ மற்றும் ஒரு கத்தோலிக்க ராயலிஸ்ட் சோஃபி ட்ரெபுசெட் ஆகியோரின் மகனாவார். அவரது குழந்தைப் பருவம் அரசியல் குழப்பம் மற்றும் எழுச்சியின் ஆட்சி காலமாக இருந்தது. அவர் பிறந்து இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, நெப்போலியன் ஆட்சிக்கு வந்தார், அவரது தந்தை பேரரசரின் பெரும் ஆதரவாளராக இருந்தார். மாறாக, அவரது தாயார் தனது கணவரின் அரசியல் மற்றும் மதக் கண்ணோட்டங்களை எதிர்த்தார் மற்றும் அவரது வேலையின் நிரந்தர பயணம் அவர்களின் திருமணத்தில் பிளவை ஆழமாக்கியது. சோஃபி தனது கணவரிடமிருந்து தற்காலிகமாகப் பிரிந்து தனது குழந்தைகளுடன் பாரிஸுக்குச் சென்றார். அவரது தாயின் பராமரிப்பில் வளர்ந்த ஹ்யூகோவின் ஆரம்பகால கவிதைகள் மற்றும் புனைகதைகள் முடியாட்சி மற்றும் கத்தோலிக்க நம்பிக்கையில் அவரது தாயின் உறுதியான நம்பிக்கையை பிரதிபலிக்கின்றன. இருப்பினும், 1848 பிரெஞ்சு புரட்சிக்கு முந்தைய நிகழ்வுகள் அவரது பார்வையை தீவிரமாக மாற்றியது.
ஹ்யூகோ தனது இளமைப் பருவத்தை வசன சோகம் (verse tragedy)மற்றும் கவிதைகளை எழுதினார். 1819 இல், அவரும் அவரது சகோதரரும் கன்சர்வேட்டர் லிட்டரேயர் என்ற பத்திரிகையை நிறுவினர் . சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அவர் Odes et Poésies Diverses என்ற தலைப்பில் ஒரு கவிதைத் தொகுப்பை வெளியிட்டார் , இது அவருக்கு லூயிஸ் XVIII இலிருந்து அரச ஓய்வூதியத்தைப் பெற வழிவகுத்தது .. Odes et Ballades வெளியிடப்படும் வரை , அவரது கவிதையின் சரளமானது பாராட்டப்பட்டது மட்டுமல்லாமல், அவரது நிபுணத்துவமான பாடல் கைவினைத்திறனுக்காக அவர் உயர்அந்தஸ்துள்ள நபராக கணிக்கப்பட்டார். அவர் தாராளவாத எழுத்தாளர்களுடன் பழகியதால் அவரது அரசியல் நிலைப்பாடு அசைந்தது. அவர் விரைவில் முடியாட்சியின் அநீதிகளை உணர்ந்து குடியரசுக் கட்சிக்கு ஆதரவாக எழுதினார்.
அவர் தனது குழந்தை பருவ நண்பரும் காதலருமான அடேல் ஃபூச்சரை 1822 இல் திருமணம் செய்து கொண்டார், அடுத்த ஆண்டு தனது முதல் நாவலான ஹான் டி’ஐலாண்டேவை வெளியிட்டார் . இது முன்னர் அநாமதேயமாக நான்கு பாக்கெட் அளவு தொகுதிகளாக வெளியிடப்பட்டது. சிறிது காலத்திற்குப் பிறகு, புத்தகம் ஆங்கிலம் மற்றும் நார்வேஜியன் மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டது. அவரது இரண்டாவது நாவலான பக்-ஜர்கல் 1926 இல் வெளிவந்தது, இது ஒரு பிரெஞ்சு இராணுவ அதிகாரிக்கும் அடிமைப்படுத்தப்பட்ட ஆப்பிரிக்க இளவரசருக்கும் இடையிலான நட்பின் கதையை விவரிக்கிறது. அவரது சகாப்தத்தின் இளம் எழுத்தாளர்களைப் போலவே, ஹ்யூகோவும் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் ரொமாண்டிஸம் இயக்கத்தின் போது மிகவும் பிரபலமான இலக்கியவாதியான ஃபிராங்கோயிஸ்-ரெனே டி சாட்யூப்ரியாண்டால் மிகவும் ஈர்க்கப்பட்டார். அவரை தனது வழிகாட்டியாக நினைத்து வாழ ஆசைப்பட்டார் மற்றும் இலக்கிய இயக்கத்தின் காரணத்தை மேம்படுத்தினார். 1820 களின் பிற்பகுதியில் அவர் லீ உட்பட மிகவும் முதிர்ந்த படைப்புகளை உருவாக்கத் தொடங்கினார். Dernier jour d’un condamné . Fyodor Dostoevsky, Albert Camus and Charles Dickens . உள்ளிட்ட பிற முன்னணி இலக்கியவாதிகள் மீது தாக்கத்தை ஏற்படுத்திய அவரது கடுமையான சமூக மனசாட்சியை இது பிரதிபலிக்கிறது
1831 இல், ஹ்யூகோவின் முக்கிய படைப்புகளில் ஒன்றான நோட்ரே-டேம் டி பாரிஸ் தோன்றியது. விறுவிறுப்பான கதை 15 ஆம் நூற்றாண்டில் பாரிஸில் அமைக்கப்பட்டது மற்றும் நோட்ரே டேம் கதீட்ரலை மையமாகக் கொண்டது. இந்த பிரஞ்சு காதல் மற்றும் கோதிக் நாவல் அதன் வெளியீட்டில் உடனடி வெற்றியைப் பெற்றது மற்றும் நோட்ரே டேம் கதீட்ரலின் அழகை மீட்டெடுப்பதில் சம்பந்தப்பட்ட அதிகாரியை குற்றப்படுத்தியது. அதைத் தொடர்ந்து, ஹ்யூகோ, பிரான்சின் அவல நிலை மற்றும் சமூகத்தின் கீழ்மட்டத்தைச் சேர்ந்த மக்கள் எதிர்கொள்ளும் சமூக அநீதிகளை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டும் முக்கியப் புனைகதைகளில் பணியாற்றத் தொடங்கினார். லெஸ் மிசரபிள்ஸ் போன்ற ஒரு தலைசிறந்த படைப்பிற்கு பதினேழு வருடங்கள் ஆனது(1862) அங்கீகரிக்கப்பட்டு வெளியிடபட்டது. பிரான்சின் தேசிய சட்டமன்றத்தில் பின்னர் எழுப்பப்பட்ட சில பிரச்சினைகளை நிவர்த்தி செய்ததற்காக இது பிரெஞ்சு வரலாற்றில் ஒரு அடையாளமாக மாறியது. 1885 ஆம் ஆண்டில், விக்டர் ஹ்யூகோ தனது 83 வயதில் நிமோனியாவால் இறந்தார்.1885 இல் ஹ்யூகோவின் இறுதிச் சடங்கு இரண்டு மில்லியன் மக்கள் கலந்து கொண்ட ஒரு தேசிய நிகழ்வாகும்.மேலும் பாந்தியோனில் ( Panthéon )அடக்கம் செய்யப்பட்டார்.
